Urodził się 1 listopada 1881 roku [1880 r.] w majątku Przeradz Mały, parafia Lutocin, pow. mławski. Był synem Tomasza i Ludwiki z Nadratowskich. Ojciec był właścicielem dóbr Przeradz Mały. Rodzeństwo: Aleksandra Anastazja (1877-1881), Karol (1879-1901), Wacław (ur. 1880 r.), Leokadia Bronisława (ur. 1883 r.), Helena (ur. 1888 r.), Maciej Stanisław (zm. 1886 r.), Jan (1890-1891), Józef (ur. 1892 r.), Teofil (ur. 1894 r.), Stefania (ur. 1898 r.).
W 1900r. absolwent Seminarium Nauczycielskiego w Wymyślinie.
Od listopada 1904 r. do marca 1905 r. służył w 2 pułku strzelców w wojnie rosyjsko-japońskiej. Zmobilizowany 1 sierpnia 1914 r. do armii rosyjskiej i przydzielony do turkiestańskiego pułku, walczył m.in. pod Działdowem i Gruszką. Od maja 1915 r.
do sierpnia 1915 r. odkomenderowany do Wojskowej Szkoły Oficerów w Moskwie, którą ukończył w stopniu chorążego. Jako dowódca kompanii walczył na froncie m.in. pod Stochodem (marzec – maj 1917 r.). Od maja 1917 r. służył w I Korpusie Polskim (gen. Józef Dowbor-Muśnicki) w Rosji. Mianowany podporucznikiem, dowodził kompanią w 6 Pułku Strzelców w 2 Dywizji Strzelców. Brał udział w walkach z bolszewikami pod Bobrujskiem, Jasieniem i Tatarką. Po rozwiązaniu Korpusu W. Zdzieborski wrócił do rodzinnego domu.
W listopadzie 1918 r. wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego i uczestniczył w rozbrajaniu Niemców. Odkomenderowany na kurs instruktorski w Dęblinie. Został przydzielony od stycznia 1919 r. do 34 pp. w Białej Podlaskiej na dowódcę plutonu, a w maju objął stanowisko oficera gospodarczego pułku.
Dekretem Naczelnego Wodza J. Piłsudskiego został zatwierdzony od dn. 1 kwietnia 1920 r. w stopniu porucznika piechoty (po służbie w byłych Korpusach Wschodnich i byłej armii rosyjskiej). W 1920 r. służył w 34 pp. W stopniu porucznika zweryfikowany ze starszeństwem od dn. 1 czerwca 1919 r. W 1922 r. odszedł do dyspozycji Intendentury DOK IX w Brześciu nad Bugiem. Pracował w Referacie Administracji Budżetu. W 1924 r. został przeniesiony do rezerwy w stopniu porucznika rezerwy ze starszeństwem i przydzielony do 17 pp. (Rzeszów). Wg ROR z 1934 r. jako por. posp. rusz. piech. w Oficerskiej Kadrze Okręgu Nr VIII w Toruniu. Ewidencyjnie podlegał PKU Grudziądz.
W 1933 r. był urzędnikiem i mieszkał w Grudziądzu.
W 1939 r. pełnił służbę na Posterunku PP w Baranowiczach. Mieszkał w Baranowiczach, woj. nowogródzkie.
Po 17 września 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Był jeńcem w obozie w Kozielsku. Zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD wiosna 1940 r. w Katyniu.
Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 r. awansował go pośmiertnie na stopień kapitana. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 r. w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Żona Henryka z Wierzbowskich. Synowie Józef i Jerzy.