por. rez. Roman Gołębiowski

Urodził się 4 lutego 1891 roku w Lipnie, pow. lipnowski, gub. płocka (w II RP woj. warszawskie, od 1938r. – pomorskie). Był synem syn Jana i Izabeli z Osińskich. Ojciec pracował jako telegrafista na stacji kolejowej w Lipnie.  Miał starszego brata Ignacego (ur. 1890r.).

W 1911 r. ukończył Seminarium Nauczycielskiego w Wymyślinie.

Służył w wojsku rosyjskim. Ukończył czteromiesięczny kurs Szkoły Junkrów Piechoty w Czugajewie (gubernia charkowska) w stopniu podchorążego. Od września 1917r. mianowany chorążym. W 1918r. zgłosił się do  służby w Korpusie Polskim gen. Józefa Dowbora Muśnickiego. W Wojsku Polskim od lipca 1919 r. Przydzielony do Intendentury Dowództwa Okręgu Generalnego II w Lublinie. W styczniu 1920 r. został przeniesiony z DOG. Lublin do Dęblina. Mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dn. 1 czerwca 1919r.  W listopadzie 1919 r. został przeniesiony do rezerwy. W 1924r. mianowany porucznikiem ze starszeństwem. Odbył ćwiczenia rezerwy w 14 pp. (1927, 1929, 1930). W 1932r. por. Roman Gołębiowski jako oficer rezerwy został przeniesiony do 14 pp. we Włocławku. Ewidencyjnie podlegał PKU Włocławek.

Był nauczycielem w Szkole Powszechnej w Ostrowitem, pow. lipnowski.  Mieszkał w Głodowie, pow. lipnowski.

W sierpniu 1939r. został zmobilizowany. Podczas wojny obronnej we wrześniu 1939r. walczył w składzie Grupy Operacyjnej Wschód i Armia Pomorze. Po 17 września 1939r. dostał się do niewoli sowieckiej. Był jeńcem w obozie w Starobielsku. Zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD wiosną 1940r. w Charkowie.

Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007r. awansował go pośmiertnie na stopień kapitana. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007r. w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Żona Józefa z domu Kawczyńska (ur.1899r. – zm. 1984r. w Płocku).  Ślub 12 listopada 1918r.