ppor. rez. Jan Bejgier

Urodził się 14 marca 1913 roku w Brzeźnie,  pow. lipnowski, gub. płocka  (w II RP woj. warszawskie, od 1938 r. – pomorskie). Był synem Władysława Tomasza i  Bogumiły ze Specjalskich. Miał trzy siostry: Marię, Otylię i Jadwigę.

Absolwent Seminarium Nauczycielskiego w Wymyślinie w 1933 roku.

Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Brodnicy. W 1936 r. odbył 6-tygodniowe ćwiczenia wojskowe rezerwy, jako dowódca plutonu ckm-ów. Z dn. 1 stycznia 1937 r. mianowany podporucznikiem  ze starszeństwem. Otrzymał przydział do 67 pp. w Brodnicy. Przeniesiony do 37 pp. w Kutnie.

Pełnił obowiązki kierownika trzyklasowej  Szkoły Powszechnej w Pilichówku, pow. płocki podległej  Inspektorowi Szkolnemu  w Płocku. Mieszkał w Troszynie Polskim (15 km na pd.-wsch. od Płocka) koło Dobrzykowa, pow. płocki.

W dniu 3 września  1939 r.  został zmobilizowany. Brał udział w wojnie obronnej w 1939 r. w 37 pp. Wg J. Tucholskiego brał udział w walkach we wrześniu 1939 r. w 67 pp. Pułk wchodził w skład 4 DP w Armii Pomorze.

Po 17 września 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD wiosną 1940 r. w Katyniu.

Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 r. awansował go pośmiertnie na stopień porucznika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 r. w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Żona Irena Kinalska. W 1931 r. otrzymała dyplom nauczyciela szkół powszechnych w Żeńskim Seminarium Nauczycielskim w Płocku. Od 1 września 1945 r. była nauczycielką w SP nr 2 w Płocku, następnie w Szkole Podstawowej nr 11 w Płocku.

1933 r. Jan Bejgier – pierwszy z lewej (leży na trawie)